Opowiadanie stanowi jedną z najczęściej wybieranych przez uczniów form wypracowań. Opowiadanie uważane jest za najłatwiejszą formę pisemnej wypowiedzi. Ma na to wpływ luźna przeważnie struktura tej wypowiedzi oraz fakt, że opowiadający może sam zadecydować, które elementy opowiadania przekazać szerzej, a które tylko zasygnalizować, lub w ogóle nie uwzględniać. W opowiadaniu nie zawsze trzeba ściśle trzymać się układu chronologicznego. Można też pominąć prawdę, puszczając wodze swej fantazji i marzeń. Częstym tematem wypracowań klasowych są opowiadania na rozmaite tematy – tak zwane „tematy wolne”.
Jak sie pisze opowiadanie? Opowiadanie jest formą bardzo pojemną w treść, w której zmieścić się mogą prawie wszystkie inne formy pisania. Może zawierać elementy opisu, charakterystyki, sprawozdania, reportażu itp. W opowiadanie można wplatać pamiętniki, dzienniki, a nawet inne opowiadania. Ważnym elementem większości opowiadań jest dialog, który służy zdynamizowaniu i ożywieniu akcji. Inwersja czasowa polegająca na celowym przestawieniu kolejności zdarzeń i to jest najtrudniejszy element opowiadania do uchwycenia.Wbrew pozorom opowiadanie nie należy do najłatwiejszych form wypowiedzi. Mimo pozornej swobody wymaga dokładnego zaplanowania tego, co chce się w nim przekazać. Wymaga umiejętności koncentrowania się nie tylko na treści, ale także na tym, by składnie,były logiczne, ładne i poprawne językowo oraz ciekawe dla odbiorcy.
Opowiadania zapisuje się według żelaznych zasad. Całe opowiadanie w jednakowym czasie. Starannie należy zaplanować kompozycję.
Tam, gdzie to możliwe, należy wprowadzić dialogi.Wykorzystuj inne formy wypowiedzi – wprowadź elementy opisu czy charakterystyki. Używaj bogatego słownictwa, stosuj zróżnicowane przymiotniki. Dobre opowiadanie powinno mieć ciekawy początek, punkt kulminacyjny i przekonujące zakończenie. Należy pamiętać o spójnym z całością zakończeniu.
Częstym błędem jest urywanie akcji lub brak podsumowania.
Redagując opowiadanie, można wybrać jedną z następujących możliwości: być główną postacią i pełnić rolę narratora – pisze się wówczas w 1 os. liczby poj. czasu przeszłego, np. byłem, poznałem itp.
pełni się tylko rolę narratora, a opowiadanie o kimś innym – pisze się wówczas w 3 os. liczby poj., np. był, poznał itp. Być jedną z wielu osób, które brały udział w pewnych wydarzeniach. Przyjmij, że wszyscy bohaterowie coś przeżyli, a Ty opowiadasz o wydarzeniach (pełnisz rolę narratora) – pisze się wówczas w 1 os. liczby mn., np. byliśmy, poznaliśmy itp. pełni się rolę narratora, ale wciela się w inną postać – należy pisać wówczas w 1 os. liczby poj., ale „jesteś” kimś innym, musisz więc przedstawiać wydarzenia z innego punktu widzenia. Taka forma pisania jest trudna, jednak może być bardzo ciekawa. Należy starać się używać zwrotów zgodnych z opowiadaniem, m.in:Działo się to w…Było to wówczas, gdy…To, co chcę wam opowiedzieć, wydarzyło się, gdy…Nie uwierzycie może, ale to nie był sen…Gdy zaczynam o tym myśleć…Nigdy nie zapomnę dnia, o którym…Długo zastanawiałem się, jak opisać to, co stało się…